Met grote verslagenheid hebben wij kennis genomen van het overlijden van ons oud-rugbylid Herre Wooldrik.
Herre werd spelend lid van de rugbyclub in de eerste jaren na de oprichting. Om gezondheidsredenen was hij genoodzaakt om met rugbyen te stoppen. Ook zijn passie voor motorrijden heeft hij moeten opgeven. Ondanks zijn fysieke beperkingen bleef het “koppie” attent en rebels. Elke wintersport was hij van de partij en hielp hij o.a. met het maken van het eten. Na verloop van tijd ging ook het lopen steeds moeizamer en verplaatste hij zich in een scootmobiel. Als Normaal-fan van het eerste uur bleef hij ook de concerten van deze band bezoeken. Groot was de verbazing dan ook toen hij een paar jaar geleden als “Opa“ op Dumpert te zien was, al vliegend door de lucht in zijn rolstoel en daarmee de menigte ontroerde. Tot voor kort was Herre steevast toeschouwer van de thuiswedstrijden van de Dragons.
Als bestuur hebben we besloten dat Herre Wooldrik speler van het jaar 2020 wordt en daarnaast wordt zijn naam vereeuwigd op het spelersbord in ons clubhuis.
We zullen zijn aanwezigheid langs de lijn missen.
Woensdagavond zal er tijdens de training stil gestaan worden bij het verlies van Herre.
Namens het bestuur en leden van Rugbyclub Dragons
About Post Author
Beste bestuur en leden van rugbyclub Dragons,
Wij willen via deze weg jullie ontzettend bedanken voor dit mooi geschreven stuk tekst en toepasselijk bloemstuk. We zijn erg ontroerd toen we lazen dat Herre speler wordt van het jaar 2020 en dat zijn naam vereeuwigt wordt op het spelersbord van jullie clubhuis. Wij als familie bedanken jullie voor dit mooie gebaar.
Zoals Herre altijd kon zeggen: Aju!
Hartelijke groet,
Familie van Herre
Hallo allemaal,
Ik denk dat ik een jaar of 25 was toen ik rechter prop speelde bij de Rams in Apeldoorn. We hadden een uitwedstrijd tegen de Dragons. Tijdens de warming-up zag ik de Dragons een scrum formeren en zag dat Herre mijn directe tegenstander was. Hij had toen al een apart loopje, vond ik, en ik dacht bij mezelf dat ik het maar kalm aan moest doen anders zou ik hem in de scrum wel eens kunnen blesseren. Ik had dus wel een hoge dunk van mezelf als prop.
Ik was gelijk genezen aar de eerste scrum. Mijn god wat was Herre sterk. Dat had ik nog nooit meegemaakt en heb me die wedstrijd uit de naad moeten werken. Zo’n tegenstander had ik nog niet eerder in Nederland tegengekomen. Het enige wat Herre de hele wedstrijd deed was glimlachen.
Herre, het was een eer om tegen je te spelen.
Rust in vrede.
Hans Beekman
“Old props never die”